Het verhaal van Maatje

• Naam & achternaam: Maatje Mangnus 
• Leeftijd tijdens ongeluk: 46
• Categorie letsel: Verkeersongeval (fietsongeval)

Wat deed je in het dagelijks leven voordat de letselschade je overkwam ?

Ik heb 27 jaar in de gezondheidszorg gewerkt . Ik werkte in het personeelsrestaurant van een verpleegtehuis. De laatste jaren werkte ik als begeleidster in een beschermde woonvorm. Ik werkte 24 uur per week.

Wat is je overkomen?

Op 22 februari 2008 fietste ik over een rotonde. Bij het oversteken werd ik geraakt door een automobiliste die mij geen voorrang gaf. Ik sloeg met mijn hoofd tegen de voorruit en ben over de auto geslagen. Toen kwam ik op het  wegdek terecht. Ik kan mijzelf niet alles meer herinneren. Ik heb 20 minuten op straat gelegen voordat de ambulance arriveerde.

Ik heb 14 dagen in het ziekenhuis gelegen. Toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis dacht ik dat ik dat mijzelf goed voelde en ik had mijzelf ten doel gesteld om media mei 2008 weer volledig aan het werk te gaan. Dat lukte niet, ik voel mijzelf niet goed en bleef neurologische klachten houden.

In juli 2008 werd ik op advies van de neuroloog opgenomen in een  revalidatiecentrum  en werkte ik doelgericht aan mijn herstel. Uiteindelijk ben ik 80-100 % afgekeurd en ben ik na 2 jaar ziekte mijn baan kwijtgeraakt.  Dit alles als gevolg van een automobilist die mij niet opmerkte toen ik op mijn fiets de rotonde wilde oversteken.

Wat is je bijgebleven, je meest belangrijke herinnering?

Mijn meest belangrijke herinnering is: wanneer je slachtoffer bent van zoiets ingrijpends als een verkeersongeval, dat je in eerste instantie niet weet waar je naar toe moet.  Wie je kan je helpen? Wat staat je allemaal te wachten? Je weet niet wat er allemaal op je af komt. De automobiliste erkende  de aansprakelijkheid. Ik heb mij toen gericht tot mijn verzekering en de verzekering van de aansprakelijke partij. Al snel resulteerde dit in een strijd tussen de twee verzekeraars waarbij ik aan de zijlijn toe zat te kijken. Wanneer ik zaken wilde aankaarten werd ik niet serieus genomen door de verschillende contactpersonen. Ik ben regelmatig van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb ervaren dat mijn whiplashklachten in het geheel niet serieus genomen werden. Ik heb deze tijd als heel stressvol ervaren en voelde mij erg alleen staan. Het heeft mij belemmerd in mijn herstel.

In 2010 kwam ik na een informatief gesprek erachter dat je je belangen kunt laten behartigen door een professional.  LetselVerhalen heeft heel kordaat mijn zaak overgenomen  en heeft de juridische en financiële afwikkeling richting de verzekeraars van mij overgenomen. En toen de verzekeraar een belangrijk neurologisch onderzoek in  Nijmegen geannuleerd had (ik kwam er pas achter toen ik mij meldde bij de receptie),  regelde mijn belangenbehartiger  alles om de afspraak op deze dag toch door te laten gaan. Mijn medische dossier werd doorgemaild en er werd zelfs een hotelovernachting geregeld. Er viel een last van mijn schouders en ik had eindelijk het gevoel dat er mijn zaak in goede handen was. Ik kon mijzelf van dat moment  concentreren op mijn herstel.  En in 2013 heeft LetselVerhalen ook nog een mooie schadevergoeding voor mij gerealiseerd.

Hoe ben je verder gegaan? Op welke wijze heb je weer een toekomst kunnen opbouwen?

• Met het uitkeren van de schadevergoeding kan ik na zes jaar eindelijk het boek sluiten.  De zaak is nu voor mij volledig afgerond, het leven biedt mij weer kansen en mogelijkheden en dat is onbetaalbaar. Ik heb heel veel steun gehad aan de goede begeleiding van mijn belangenbehartiger. Door de intensieve contacten beschouw ik mijn contactpersoon als een dierbaar familielid.

  Ok, ik ben mijn baan kwijtgeraakt, ik was  80 – 100 % afgekeurd. Ik ben nu zes jaar uit het arbeidsproces. En toch heb ik er weer zin in. Ik wil kijken wat ik wel kan. Momenteel word ik door Stichting Werk aan de Winkel begeleid naar passend werk en ik streef ernaar om volgend jaar weer een leuke parttime baan te vinden.

• 

Heb je vanuit je eigen ervaring  een waardevolle tip voor andere letselschadeslachtoffers?

Erken dat je niet alles zelf kunt doen en laat je belangen behartigen,  en  concentreer je op het beter worden.  Je hebt je energie veel te hard nodig om zonder stress te herstellen.Wanneer  je niet tevreden bent, of je voelt je niet op je gemak bij je verzekeraar of belangenbehartiger, weet dat  je altijd de vrijheid hebt om gratis  over te stappen naar een ander bij wie je je beter op je gemak voelt. Vanaf dag één, je ervaringen en gevoelens noteren in een dagboek. Blijf niet piekeren wanneer je  denkt iets te zijn vergeten.  Het schrijven in een dagboek  heeft mij ook op emotioneel gebied geholpen tijdens het herstelproces.